Stanley & Merel

Ooit wist ik niet wat een satijncavia was.

Ooit wist ik niet welke gevolgen die mooie glans kon hebben.

Ooit zag ik voor het eerst een satijn en vond hem prachtig.

Door me wat meer te verdiepen in het houden en verzorgen van cavia’s, door forse uitbreiding in onze caviapopulatie en door het bezoeken van shows, kwam ik meer te weten over die mooie glans, de kans op OD en de gevolgen van OD.

Ook leerde ik Desiree kennen, die me nog meer bijbracht over de cavia in het algemeen en de satijn in het bijzonder.

Ik wilde meer doen dan alleen van afstand roepen hoe zielig en pijnlijk dit was.

Satijntjes worden nu eenmaal nog steeds volop geboren……..en al die beestjes maken kans op de pijn en de ellende.

Zou het niet beter zijn als het baasje dan wist hoe het te herkennen was, hoe het leven nog draaglijk en toch nog waardevol kan zijn, en hoe je moet handelen als het niet niet meer gaat?

Met die overweging hebben wij 2 lieve satijnen in huis genomen, onze rus Stanley en onze Rex Merel.

Hun leven kan kort zijn, hun leven kan heel naar verlopen, maar op dit moment zijn ze vooral heel erg happy en genieten wij met volle teugen van hen.

Soms al ik naar mijn Stanley kijk (het vrolijkste beertje dat ik heb!), bekruipt me een gevoel van pijn. Want dit mooie, vrolijke diertje staat zo goed als zeker een heel nare tijd te wachten.

Maar dat is nu juist de reden waarom ik hem zo graag een thuis wilde bieden: nu een caafwaardig bestaan en als het zover komt en het niet langer gaat, een caafwaardig einde.

Stanley is gecastreerd, hij kan nooit meer ingezet worden voor de fok. Merel zal ook nooit een nestje krijgen. Ze is nu een lekkere mollige dame die het prima naar haar zin heeft in de groep waar ze woont.

Ik kan er niet voor zorgen dat de satijnfok stopt, ik kan er niet voor zorgen dat de OD stopt, ik kan alleen op heel kleine schaal proberen om althans voor een paar satijnen een goed baasje te zijn en verder zoveel mogelijk informatie te verspreiden over de satijnglans en de gevolgen daarvan.

Nu weet ik wat een satijncavia is.

Nu weet ik wat OD is en wat de gevolgen zijn.

Prachtig vind ik het nog steeds………

Maar de schoonheid weegt niet op tegen de pijn en ik hoop dat ooit………in de toekomst………dit tot heel veel mensen zal doordringen!